معنويت در حوزه ها

در گذشته در زمان طلبگى ما، در روحانيت جنبه هاى مادى مطرح نبود. تنها معنويت بود و فقط به عشق معنويت و به عشق سلامت نفس و اينكه در مسير دين كار كنيم فقط به اين عشق آمديم بنابراين معنوياتى هم سراغ انسان مى آمد. مكرر در خواب بزرگانى از اولياء خدا را مى ديديم كه مثلا دست به سر مى كشيدند و تشويق مى كردند كه ما از شما راضى هستيم. در خواب فرمان مى دادند كه سرت را بپيچ، يعنى عمامه بگذار. مكرر از اين تشويق هاى معنوى بود و يا اينكه دست به سينه بگذارند و سوره حمد بخوانند. مثلا من در موردى كنار ضريح حضرت معصومه(س) اين خواب را ديدم كه در آنجا هستم، در خواب آقاى بروجردى را ديدم كه در كنار ضريح دست به سينه گذاشته است و سوره حمد را تا اهدنا الصراط المستقيم مى خواندند. لحن ايشان به خوبى هنوز در گوشم هست. در زندان سال 52 اين قرائت تا پايان سوره حمد و توحيد برايم تكرار شد.