معنويت استادم حاج آقا ستوده

من مقدارى از لمعه و قوانين را نزد آقاى ستوده خواندم كه خدا ايشان را رحمت نمايد. از ايشان در خاطرم چيزى مانده كه در كل مقطع سطح از كسى به خاطر ندارم. آقاى ستوده در مدرس زير كتابخانه فيضيه شب ها بعد از نماز قوانين درس مى داد. يك شب دير به درس آمد و تا رسيد عذرخواهى كرد و گفت ببخشيد كه دير شد چون دخترم فوت كرده بود و رفتيم تا ايشان را به خاك بسپاريم و برگرديم، مقدارى دير شد، فقط درس را با تأخير برگزار كرد. با اين سخنان جلسه تكان خورد و من خيلى تحت تأثير روحيه ايشان قرار گرفتم. همان حالتى كه نسبت به آقاى تربتى داشتم كه مرا عوض كرد و به طلبگى كشاند البته آقاى تربتى آنگونه مقام علمى نداشت ولى ايشان هم داراى مقام علمى و هم معنوى است ايشان خيلى خيلى وارسته است. استقامت عجيبى دارد گاهى به او فشار زيادى وارد مى شد كه كسى را به عنوان اعلم معرفى كند چون اعتقاد نداشت هر قدر فشار آوردند تسليم نشد.