فعاليت علمى در اصفهان

همچنين در سال 1347 در كانون علمى و تربيتى جهان اسلام، در اصفهان بحثى تحت عنوان خودسازى و مسائل روانى داشتم. من از طرف آقاى مهندس مصحف و آقاى شادنوش كه بعد از انقلاب استاندار زنجان بود. و آقاى دكتر موسوى (مترجم كتاب خلافة الانبياء و نظارة العلماء شهيد صدر) دعوت شدم كه به آن كانون، كه كانون بزرگى بود سخنرانى كنم. غير از من چهره هاى شناخته شده ديگرى مثل مرحوم آقاى مطهرى، (41) مرحوم آقاى آشيخ محمدتقى جعفرى و آقاى بازرگان و آقاى آشيخ على غفورى و ديگران هم دعوت مى شدند. به آنها پيشنهاد بحث روان شناسى كردم. براى ايشان غيرعادى بود كه يك روحانى در باره روان شناسى بحث كند; پذيرفتند. يكى از آقايان كه در شوراى عالى انقلاب فرهنگى است يك هفته قبل از من در اين موضوع سخنرانى كرده بود و نظريه اش هم با من فرق مى كرد، او گفته بود مگر هر كسى مى تواند درباره روان شناسى بحث كند. اتفاقاً بحث من خيلى جالب واقع شد به گونه اى كه در وسط جلسه نامه اى به امضاى آقاى دكتر موسوى و مهندس مصحف رسيد مبنى بر اينكه بسيار لازم و ضرورى است. تقاضا مى كنيم موافقت كنيد جلسه سه هفته ديگر ادامه پيدا كند و جلسه ادامه يافت. اين مباحث تحت عنوان خودسازى و مسائل روانى، يكى دوبار در اصفهان چاپ شد و چاپ سوم و چهارم آن در قم و بعداً در تهران انجام شد. پس از آن انتشارات برهان در تهران چاپ كرد. آن كتاب هم الان در بازار نيست. سال بعد در همان كانون بحثى تحت عنوان ملاك هاى روانى در اسلام داشتم كه بحث جالبى بود و چاپ هاى متعددى شد.