حاج ميرزا اسدالله شمس و شخصيت معنوى او

مرحوم حاج ميرزا اسدالله شمس از تجار محترم و معتبر بود از علاقه اش به اباعبدالله(ع) اين بود كه قبل از فوتش از چادر و استكان و نعلبكى گرفته تا منبر همه چيز را گرفت و وقف كرد و تجارت خانه اش را هم وقف براى مخارج آن كه روضه دائماً باشد مجلس روضه اش واقعاً عجيب گريه خيز بود عجيب با معنويت و باحال بود و واقعاً از چندين كوچه آن طرفتر كه كسى رد مى شد صداى ضجه اين ماتم خانه به گوش مى رسيد. اين پاساژ صفا كه در مقابل مسجد امام است، تجارتخانه اش بوده و طبق وصيتش آنجا را وقف براى روضه خوانى كرده بودند سپس يكى از دايى هاى بنده، فرزند دوم ايشان بوده، آنجا را پاساژ كرد و از اجاره آنجا اكنون روضه خوانى انجام مى دهد. البته آن روضه خوانى نيست. روضه خوانى زمان ايشان خيلى معظم بود. در قم كمتر روضه خوانى به آن عظمت بود. منزلشان در كوچه ارك قم بود. بله ديگر فرزندان ايشان دايى هاى ديگر من هستند كه يكى از آنان فوت كرد و بقيه حيات دارند. يكى از آنان دكتر رضا شمس، جراح و متخصص است در تهران، بقيه هم تجارت دارند.
مرحوم شمس در زمان پهلوى در جريان متحدالشكل كردن لباس، لباسشان را در نياورد و مقاومت كرد تا جايى كه او را به شهربانى بردند و گفتند ما لباسهاى ديگران را در خيابان در مى آوريم ولى شما را محترمانه اينجا آورديم خودت لباست را عوض كن لباس هم برايت تهيه كرده ايم ايشان از آنجا كه حاضر نبود اين كار را انجام بدهد گفت بايد بروم منزل وقتى به منزل آمد ديگر از خانه بيرون نرفت تا بعد از جريان پهلوى، و تا آخر عمرش لباسش همان لباده بود و عمامه و عبا.