معنويت و استقلال فهم آقاى تربتى

مرحوم آقاى تربتى با راديو مخالف بود و خريد و فروش آن را حرام مى دانست. در منزل ايشان جلسه اى بود و بنده هم كه تازه طلبه شده بودم حضور داشتم در آن زمان، در يكى از روزنامه هاى قم به نام استوار راجع به بهائيت مقالاتى مى نوشتم. مدير عامل روزنامه ميرزا ابوالفضل طهماسبى بود كه وى آدم مستقلى بود، با توليت آن زمان كه قدرت مهمى در قم بود و با شاه هم خيلى رفيق بود در افتاد، البته توليت در اواخر عمرش از دستگاه فاصله گرفت و تقريباً عاقبت به خير شد. توليت هم گويا مأمورينى داشت كه افراد مخالف را مى زدند. ايشان را هم با هفت پر يا شش پر ضربه اى به سرش زدند و كارش به بيمارستان كشيد و من همراه پدرم به عيادتش رفتيم. من رفته بودم منزل مرحوم تربتى كه كتاب ارشادالعوام را بگيرم. در آن جلسه يكى از منبريهاى قم (مرحوم طاهرى) به شدت به آقاى تربتى انتقاد كرد كه چرا مى گويى راديو حرام است. مگر در اين سال و زمانه وقت اين حرفهاست؟ حرف هاى ديگر شما هم بى اثر مى شود. آقاى تربتى هم به شدت از عقيده خودش دفاع مى كرد و مى گفت راديو به اخلاق جامعه ضرر مى زند. بنده در آن جلسه به آن منبرى گفتم: آقا شما چه مى گوييد، مگر اثر گذاشتن چيست؟ من خودم به وسيله ايشان طلبه شدم. اين اثر است يا نه؟ من براى استقلال و معنويت احترام قائلم چون اثر دارد. خدا اين طور افراد را اگر هنوز باقى مانده اند براى ما حفظ كند. كسى كه تابع جو است و هر طور بچرخانند مى چرخد را ما نمى پسنديم. منظور اينكه در لباس هم بايد طلبه استقلال خود را حفظ كند. اعمال انسان هر ند ظاهرى در ملكات باطن اثر مى گذارد. آقاى مبلغى مى گفت روزى از حمام بيرون آمدم مرحوم حاج شيخ مهدى بروجردى كه از طرف حاج شيخ عبدالكريم مسؤول برخى امور طلاب بود مرا ديد كه موى سر من بلند است مرا صدا زده گفت: تا فردا صبح بايد سرت را كوتاه كن وگرنه قم جاى تو نيست.