مسئله 115 - كافر - يعنى : كسى كه منكر خدا است ، يا براى خدا شريك قرار مى دهد، يا رسالت حضتر خاتم الانبياء محمد بن عبدالله ((صلى الله عليه و آله )) را قبول ندارد ، نجس است و همينطور اگر در اين مسائل شك كرده باور نداشته باشد. و نيز كسى كه يكى از ضروريات دين مبين اسلام را منكر شود، چنانچه بداند آن چيز جزء دين است ، نجس مى باشد ، و اگر نداند احتياطا خوبست از او اجتناب كرد. گر چه اقوى طهارت است و اگر معلوم نباشد كه مى داند يا نه ، باحتياط و جويى بايد از او اجتناب كرد تا تحقيق شود. هر يك از احكام اسلام حتى مستحبات را اگر بداند كه پيامبر (( صلى الله عليه و آله و سلم )) فرموده ولى بگويد من گفته آن حضرت را قبول ندارم كافر و نجس مى باشد.
مسئله 116 - غلاه كه در حق پيامبر ((صلى الله عليه و آله و سلم )) و اهل بيت ((عليهم السلام )) غلو مى كنند جزء كفار هستند و منظور از غلو بالا بردن آنها به مقام خدائى مى باشد. اگر اعتقاد خدا بودن يا حلول خدا در جسم آنها در نداشته باشند غالى نمى باشند هر چند در تعبير لفظى ، كلماتى برخلاف متعارف عقيده متدينين بگويند ، حتى اگر فى الممثل على ((عليه السلام )) را خالق بدانند ولى منظور اين باشد كه باذن الله خلق مى كند، نه تنها غلو نيست كه عين واقعيت است . همانطور كه در قرآن كريم نسبت خلق به عيسى ((عليه السلام )) نيز داده شده است . اعتقاد به رسالت آنها هم پس از پيامبر ((صلى الله عليه و آله )) موجب كفر مى باشد.
مسئله 117 - مجسمه كه خدا را جسم - چون ساير اجسام يا شبيه آنها يا غير آنها - مى دانند اگر به لوازم گفته شان توجه نداشته باشند (كه لازمه اش عدم احاطه و عدم علم حكمت و در نتيجه نفى ارسال رسل و… خواهد بود) كافر نيستند و همينطور مجبره كه معتقدند اعمال انسان به اختيار انسان نمى باشد و نظاير اينها از ساير انحرافيون .
مسئله 118 - از آنچه گفته شد معلوم شد كه ميزان كفر و اسلام ، اعتقاد و عدم اعتقاد به شهادتين مى باشد. ميزان تشيع هم اعتقاد به لزوم اطاعت از على (ع ) و يازده فرزندش تا حضرت حجه بن الحسن ارواحنا فداه ، 12 امام واجب الاطاعه پس از پيامبر اكرم (( صلى الله عليه و آله و سلم )) مى باشد و اينكه آنها را خليفه بلافصل پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم )) بداند ، هر چند فضائل اهل بيت ((عليهم السلام )) را نداند و يا حتى از روى جهالت انكار كند.
مسئله 119 - تهمت كفر و تا تسنن و خروج از اسلام و تشيع گناه بسيار بزرگى است و در خارج از چارچوب معين شده بالا نمى توان افراد را تكفير نمود يا نسبت خروج از تشيع داد. متاسفانه در تاريخ اسلام اين كار خلاف بسيار انجام شده است .
مسئله 120 - خوارج يعنى آنها كه با پيامبر ((صلى الله عليه و آله و سلم )) يا امام معصوم ((عليهم السلام )) مبارزه مسلحانه نموده اند نيز كافر و نجس مى باشند و همينطور پيروان آنها اگر در اين زمان باشند.
مسئله 121 - آنها كه عالم را يك موجود مى دانند و آنهم خدا ، اگر منظورشان اين باشد كه اين در و ديوار و انسان و غيره خدا هستند كافر و نجس هستند ، همانطور كه برخى اهل كتاب مى گويند همين عيسى و مادرش مريم هم خدا هستند. ولى اين عقيده را هيچ عالم و تحصيلكرده اى كه اطلاعات فلسفى دارد نمى گويد ولى اگر منظورشان اين است كه موجود اصيل و مستقل كه وجود ، ذاتى اوست فقط يك است آنهم خداوند مى باشد و وجود ديگران عارضى و عاريت است و در حقيقت ديگران در ذات خود عدم هستند و با ارتباط با منبع هستى كه ذات بارى تعالى است وجود پيدا مى كنند، اين عين توحيد و حق توحيد است و معناي: يا هو يا من ليس هو الا هو ، يا من لاذات الا ذاته ، كه در ادعيه ماثوره نيز آمده است همين است . و همينطور اگر اصل وجود را به اين معنى يكى بدانند يعنى حقيقت وجود را يك شخص مى دانند آنهم خداوند. ديگران وجودشان عاريت و عارضى است . و اما اعتقاد وحدت سنخ هستى به عنوان حقيقت واحد شامل كه هيچ مانعى ندارد . تكفير اشخاص ، گناه بسيار بزرگى است و جز با برهان قطعى بوسيله متخصصين دقيق امكان ندارد.
مسئله 122 - تمام بدن كافر حتى مو و ناخن و رطوبتهاى او نجس است . حكمت نجاست كفار را در شريعت اسلام دقيقا نمى دانيم اينكه مى گويند(( حكم سياسى است براى جلوگيرى از نفوذ فرهنگشان )) معلوم نيست ، شايد مباح دانستن شراب و گوشت خوك و پرهيز نكردن برخى از آنها از برخى نجاسات موجب شده كه شريعت اسلام حكم عمومى بر نجاست آنها نموده است . و اما دليل فقهى نجاست را در جاى خود توضيح داده ايم .
مسئله 123 - اگر پدر و مادر و جد و جده بچه نا بالغ كافر باشند آن بچه هم نجس است ، و اگر يكى از اينها مسلمان باشد بچه پاك است .
مسئله 124 - كسى كه معلوم نيست مسلمان است يا نه پاك مى باشد ولى اگر علامتى بر اسلام او نباشد و در بلاد اسلام هم نباشد ، احكام ديگر مسلمانان را ندارد ، مثلا زن مسلمان نمى تواند با او ازدواج كند و نبايد در قبرستان مسلمانان دفن شود.
مسئله 125 - اگر مسلمانى به يكى از دوازده امام (( عليهم السلام )) و يا نسبت به حضرت فاطمه زهراء ((عليها سلام )) ، دشنام دهد ، يا با آنان دشمنى داشته باشد ، نجس است .
