مسئله 136 - نجاست هر چيز از سه راه ثابت مى شود : اول آنكه انسان يقين يا اطمينان كند چيزى نجس است ، و اگر گمان داشته باشد چيزى نجس است ، لازم نيست از آن اجتناب نمايد. بنابراين غذا خوردن در قهوه خانه ها و مهمانخانه هائى كه مردمان لاابالى و كسانى كه پاكى و نجسى را مراعات نمى كنند در آنها غذا مى خوردند، اگر انسان يقين يا اطمينان نداشته باشد ، غذايى را كه براى او آورده اند نجس است اشكلال ندارد. دوم آنكه كسى كه چيزى در اختيار او است بگويد آن چيز نجس است ، مثلا همسر انسان يا كلفت يا هر كس ديگرى نسبت به آنچه در اختيار اوست بگويد ظرف يا چيز ديگرى كه در اختيار او است ، نجس مى باشد. سوم آنكه دو مرد عادل بگويند چيزى نجس است . اگر يك نفر عادل هم بگويد چيزى نجس است بنابر احتياط لازم بايد از آن چيز اجتناب كرد.
مسئله 137 - اگر بواسطه ندانستن مسئله ، نجس بودن و پاك بودن چيزى را نداند مثلا نداند عرق جنب از حرام پاك است يا نه ، بايد مسئله را بپرسد ، ولى اگر با اينكه مسئله را مى داند ، چيزى را شك كند پاك است يا نه مثلا شك كند آن چيز خون است يا نه ، يا نداند كه خون پشه است يا خون انسان ، پاك مى باشد و تحقيق لازم نيست .
مسئله 138 - چيز نجسى كه انسان شك دارد پاك شده يا نه نجس است و چيز پاك را اگر شك كند نجس شده يا نه ، پاك است و اگر هم بتواند نجس بودن يا پاك بودن آنرا بفهمد لازم نيست تفحص و تحقيق كند.
مسئله 139 -اگر بداند يكى از دو ظرف يا دو لباسى كه از هر دوى آنها استفاده مى كند نجس شده و نداند كدام است بايد از هر دو اجتناب كند ، ولى اگر مثلا نمى داند لباس خودش نجس شده يا لباسى كه هيچ از آن استفاده نمى كند و هرگز با آن تماسى پيدا نخواهد كرد از آن لباس خودش هم لازم نيست اجتناب نمايد.