احكام نجاسات

مسئله 150 - نجس كردن خط و ورق قرآن حرام است و اگر نجس شود بايد فورا آنرا آب بكشند.

مسئله 151 - اگر جلد قرآن نجس شود در صورتى كه بى احترامى به قرآن باشد بايد آنرا آب بكشند.

مسئله 152 - گذاشتن قرآن روى عين نجس مانند خون و مردار ، اگر چه آن عين نجس خشك باشد؛ حرام است و برداشتن قرآن از روى آن ، واجب مى باشد.

مسئله 153 - نوشتن قرآن با مركب نجس اگر چه يك حرف آن باشد حرام است . و اگر نوشته شود بايد آن را آب بكشند ، يا بواسطه تراشيدن و مانند آن كارى كنند كه از بين برود.

مسئله 154 - دادن قرآن به كافر اگر خلاف احترام باشد حرام ، و گرفتن قرآن از او در صورت امكان واجب است .

مسئله 155 - اگر ورق قرآن يا چيزى كه احترام آن لازم است ، مثل كاغذى كه اسم خدا يا پيغمبر ((عليه السلام ) يا امام ((عليه السلام ) بر آن نوشته شده؛ در مستراح بيفتد بيرون آوردن و آب كشيدن آن اگر چه خرج داشته باشد؛ واجب است . و اگر بيرون آوردن آن ممكن نباشد بايد به آن مستراح نروند تا يقين كنند آن ورق پوسيده است . و نيز اگر تربت امام حسين ((عليه السلام )) يا پيامبر ((صلى الله عليه و آله و سلم )) و ساير ائمه ((عليهم السلام )) در مستراح بيفتد و يرون آوردن آن ممكن نباشد، بايد تا وقتى كه يقين نكرده اند بكلى از بين رفته به آن مستراح نروند. و بنابر احتياط واجب فرقى نمى كند تربت از داخل قبر باشد و يا از بيرون به قصد تبرك روى قبر گذارده و سپس برداشته باشند.

مسئله 156 - خوردن و آشاميدن عين نجس مثل مردار و شراب و خورانيدن آن حتى به اطفال ، حرام است بلكه بايد طفل را از خوردن آن منع نمايند ، و خوردن و آشاميدن چيزى كه نجس شده و خورانيدن آن به اشخاص بالغ و همچنين خورانيدن متنجسى كه ضرر قابل اعتنائى براى سلامت انسان دارد به اطفال ، حرام است و با عدم ضرر هم احتياط واجب ترك خورانيدن به اطفال است . ولى اگر خود طفل آنرا نجس كرده و مى خورد جلوگيرى واجب نيست مگر اينكه ضرر مهمى داشته باشد.

مسئله 157 - فروختن و عاريه دادن چيز نجسى كه مى شود آنرا آب كشيد اگر نجس بودن آنرا بطرف بگويند اشكال ندارد. و اگر بدانند كه آنرا در خوردن و آشاميدن و يا در نماز مثلا بكار مى برد بايد نجاست آنرا به طرف بگويند و در غير اينصورت گفتن آن لازم نيست .

مسئله 158 - اگر انسان ببيند كسى چيز نجسى را مى خورد يا با لباس نجس نماز مى خواند ، لازم نيست به او بگويد.

مسئله 159 - اگر جائى از خانه يا فرض كسى نجس باشد و ببيند بدن يا لباس يا چيز ديگر كسانى كه وارد خانه او مى شوند با رطوبت بجاى نجس رسيده است لازم نيست به آنها بگويد مگر اينكه آنها از سكوت او بفهمند كه او اين چيزها را پاك مى داند و بدين جهت پاك بدانند.

مسئله 160 - اگر صاحبخانه در بين غذا خوردن بفهمد غذا نجس است ، بايد به مهمانان بگويد. اما اگر يكى از مهمانات بفهمد ، لازم نيست به ديگران خبر دهد. ولى چنانچه طورى با آنان معاشرت دارد ممكن است بواسطه نجس بودن آنان خود او هم نجس شود، بايد بعد از غذا به آنان بگويد.

مسئله 161 - اگر چيزى را كه عاريه كرده نجس شود ، چنانچه صاحبش آن چيز را در كارى كه شرط آن پاكى و طهارت واقعى است استعمال مى كند مثل وضو و غسل ، احتياط واجب آن است كه نجس شدن آن را به او بگويد ، بلكه اگر در كارى كه شرط آن طهارت ظاهرى است استعمال مى كند مثل لباس نمازگزار ، باز هم گفتن به او واجب است ولى اگر معلوم نيست كه در اين موارد استعمال مى كند لازم نيست بگويد.

مسئله 161 - اگر بچه اى كه تكليفش نزديك است ، و مورد وثوق مى باشد به پاك بودن يا نجس بودن چيزى كه در دست خودش مى باشد خبر دهد، پذيرفته است بلكه اگر به پاكى يا نجس بودن چيزى كه در دست او نيست خبر دهد ، نيز گفته اش پذيرفته است .

مسئله 163 - مستحب موكد است كه مسلمان علاوه بر رعايت مسائل نجاست و طهارت مراعات تميزى و نظافت ظاهر بدن و لباس و نيز پاكى باطن خود را از صفات بد بنمايد.