مسئله 239 - زوال عين نجاست همه جا موجب پاكى نمى باشد (بر خلاف عقيده بسيارى از فقها' عامه ) ولى در موارد خاصى چنين است . اگر بدن حيوان به عين نجس مثل خون ؛ يا متنجس مثل آب نجس آلوده شود ، چنانچه آنها بر طرف شوند ، بدن آن حيوان هم پاك مى شود و همچنين است باطن بدن انسان مثل توى دهان و بينى ، مثلا اگر خونى از لاى دندان بيرون آيد و در آب دهان از بين برود؛ آب كشيدن توى دهان لازم نيست ولى اگر دندان عاريه در دهان نجس شود بنابر احتياط بايد آنرا آب بكشند.
مسئله 240 - اگر غذا لاى دندان مانده باشد و داخل دهان خون بيايد چنانچه انسان نداند كه خون به غذا رسيده آن غذا پاك است . و اگر خون به آن برسد بنابر احتياط نجس مى شود. ولى با مضمضه و گرداندن آب دهان پاك ميشود.
مسئله 241 - مقدارى از لبها پلك چشم كه موقع بستن ، روى هم مى آيد و هر جائى را كه انسان نمى داند از ظاهر بدن است يا باطن آن ، اگر نجس شود بنابر احتياط واجب بايد آب بكشد.
مسئله 242 - اگر گرد و خاك نجس به لباس و فرش و مانند اينها بنشيند ، چنانچه طورى آنها را تكان دهند كه گرد و خاك نجس از آنها بريزد، پاك مى شود.
