مسئله 338 - براي شش عمل وضو گرفتن واجب است: اوّل - براي نمازهاي واجب غير از نماز ميّت. دوّم - براي سجده و تشهّد فراموش شده، اگر بين آنها و نماز حدثي از او سرزده، مثلا بول كرده باشد و احتياط آن است كه براي سجده سهو هم وضو بگيرد. گرچه اظهر عدم وجوب است. سوّم - براي طواف واجب خانه كعبه. چهارم - اگر نذر يا عهد كرده يا قسم خورده باشد كه وضو بگيرد. پنجم - اگر نذر كرده باشد كه جائي از بدن خود را به خط قرآن برساند. ششم - براي آب كشيدن قرآني كه نجس شده، يا بيرون آوردن آن از محلي كه بودن قرآن در آنجا اهانت به قرآن باشد در صورتي كه مجبور باشد؛ دست يا جاي ديگر بدن خود را به خط قرآن برساند، ولي چنانچه معطل شدن به مقدار وضو بياحترامي به قرآن است؛ بايد بدون اينكه وضو بگيرد فورا تيمّم كند و قرآن را از آنجا بيرون آورد و اگر نجس شده آب بكشد.
مسئله 339 - مس نمودن خط قرآن - يعني رساندن جائي از بدن به خط قرآن - براي كسي كه وضو ندارد حرام است، و احتياط مستحبّ آن است كه موي خود را هم به خط قرآن نرساند. ولي اگر قرآن را به زبان فارسي يا بزبان ديگر ترجمه كنند مس آن اشكال ندارد.
مسئله 340 - جلوگيري بچه و ديوانه از مس خط قرآن واجب نيست ولي اگر مس نمودن آنان بياحترامي به قرآن باشد، بايد از آنان جلوگيري كنند.
مسئله 341 - كسي كه وضو ندارد، حرام است اسم خداوند متعال را به هر لغت نوشته شده باشد، مس نمايد. و همينطور است اسم مبارك پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم و امامان و حضرت زهراء عليهم السلام اگر مس بدون وضو توهين باشد بلكه بنا باحتياط واجب هر چند توهين نباشد.
مسئله 342 - اگر پيش از وقت نماز به قصد اينكه با طهارت باشد، وضو بگيرد يا غسل كند صحيح است. و نزديك وقت نماز هم اگر به قصد مهيّا بودن براي نماز وضو بگيرد اشكال ندارد.
مسئله 343 - كسي كه يقين دارد وقت داخل شده اگر نيّت وضوي واجب كند و بعد از وضوء بفهمد وقت داخل نشده وضوي او صحيح است.
مسئله 344 - مستحبّ است انسان براي نماز ميّت و زيارت اهل قبور و رفتن به مسجد و حرم ائمه عليهم السلام وضو بگيرد و همچنين براي همراه داشتن قرآن و خواندن و نوشتن آن و نيز براي مس حاشيه قرآن و براي خوابيدن، وضو گرفتن مستحبّ است و نيز مستحبّ است كسي كه وضو دارد، دوباره وضو بگيرد و اگر براي يكي از اين كارها وضو بگيرد هر كاري را كه بايد با وضو انجام داد ميتواند بجا آورد مثلا ميتواند با آن نماز بخواند.
