مسئله 367 - به دو چيز انسان جنب ميشود: اوّل - جماع. دوّم - بيرون آمدن مني، چه در خواب باشد يا بيداري، كم باشد يا زياد، با شهوت باشد يا بيشهوت؛ با اختيار باشد يا بياختيار.
مسئله 368 - اگر رطوبتي از انسان خارج شود و نداند مني است يا بول يا غير اينها، چنانچه با شهوت و جستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن آن، بدن سست شده، آن رطوبت حكم مني دارد و اگر هيچ يك از اين نشانهها را نداشته باشد، حكم مني ندارد مگر آنكه علم يا اطمينان پيدا كند كه مني بوده است و در مريض و نيز در زن لازم نيست، با جستن بيرون آمده باشد، بلكه اگرفقط با شهوت بيرون آيد در حكم مني است.
مسئله 369 - اگر فرض شود مردي كه مريض نيست آبي با جستن بيرون آيد و نداند كه با شهوت بوده يا نه، يا بعد از بيرون آمدن، بدن سست شده يا نه، چنانچه پيش از بيرون آمدن آن آب، وضو داشته احتياط مستحبّ آن است كه غسل كند و وضو لازم نيست و اگر وضو نداشته غسل واجب نيست و احتياط مستحبّ است، و واجب است وضو بگيرد و اگر بداند آنچه خارج شده يا بول است يا مني و قبلا وضو داشته باشد جمع بين غسل و وضو نمايد و اگر وضو نداشته غسل لازم نيست و وضو كافي است. و همينطور است اگر يكي ديگر از سه نشانه مني را داشته باشد و آن دو نشانه ديگر را نداشته باشد.
مسئله 370 - مستحبّ است انسان بعد از بيرون آمدن مني بول كند. و اگر بول نكند و بعد از غسل رطوبتي از او بيرون آيد، كه نداند مني است يا رطوبت ديگر، حكم مني را دارد.
مسئله 371 - اگر انسان جماع كند و باندازه ختنهگاه يا بيشتر داخل شود - در زن باشد يا در مرد، در قبل باشد يا در دبر، بالغ باشند يا نابالغ - هر دو جنب ميشوند. اگر چه مني هم بيرون نيايد.
مسئله 372 - اگر شك كند كه به مقدار ختنهگاه داخل شده يا نه، غسل بر او واجب نيست.
مسئله 373 - اگر نعوذ بالله حيواني را وطي كند، يعني با او نزديكي نمايد و مني از او بيرون آيد غسل تنها كافي است و اگر مني بيرون نيايد، چنانچه پيش از وطي وضو داشته باز هم غسل تنها كافي است و اگر وضو نداشته احتياط واجب آن است كه غسل كند و وضو هم بگيرد و همينطور اگر نداند وضو داشته يا نه.
مسئله 374 - اگر مني از جاي خود حركت كند و بيرون نيايد، يا انسان شك كند كه مني از او بيرون آمده يا نه، غسل بر او واجب نيست.
مسئله 375 - كسي كه نميتواند غسل كند ولي تيمّم برايش ممكن است، بعد از داخل شدن وقت نماز هم ميتواند با عيال خود نزديكي كند.
مسئله 376 - اگر در لباس خود مني ببيند و بداند كه از خود او است و براي آن غسل نكرده، بايد غسل كند و نمازهائي را كه يقين دارد بعد از بيرون آمدن مني خوانده قضا كند، ولي نمازهائي را كه احتمال ميدهد، پيش از بيرون آمدن آن مني خوانده، لازم نيست قضا نمايد.
