مسئله 765 - مغرب موقعي است كه سرخي طرف مشرق" كه بعد از غروب آفتاب پيدا ميشود، از بين برود.
مسئله 766 - نماز مغرب و عشاء هر كدام وقت مخصوص و مشتركي دارند:
وقت مخصوص نماز مغرب از اول مغرب است، تا وقتي كه از مغرب باندازه خواندن سه ركعت نماز بگذرد، كه اگر كسي مثلا مسافر باشد و تمام نماز عشاء را سهوا در اين وقت بخواند نمازش باطل است و وقت مخصوص نماز عشاء موقعي است كه به اندازه خواندن نماز عشاء به نصف شب مانده باشد، كه اگر كسي تا اين موقع نماز مغرب را نخواند، بايد ابتدا نماز عشاء و بعد از آن نماز مغرب را بخواند. و بين وقت مخصوص نماز مغرب و وقت مخصوص نماز عشاء وقت مشترك نماز مغرب و عشاء است، كه اگر كسي در اين وقت اشتباها نماز عشاء را پيش از نماز مغرب بخواند و بعد از نماز ملتفت شود. نمازش صحيح است و بايد نماز مغرب را بعد از آن بجا آورد.
مسئله 767 - وقت مخصوص و مشترك كه معني آن در مسئله پيش گفته شد براي اشخاص فرق ميكند، مثلا اگر باندازه خواندن دو ركعت نماز از اول ظهر بگذرد وقت مخصوص نماز ظهر كسي كه مسافر است تمام شده و داخل وقت مشترك ميشود ولي براي كسي كه مسافر نيست، بايد باندازه خواندن چهار ركعت نماز بگذرد.
مسئله 768 - اگر پيش از خواندن نماز مغرب، سهوا مشغول نماز عشاء شود و در بين نماز بفهمد كه اشتباه كرده، چنانچه تمام آنچه را خوانده يا مقداري از آنرا در وقت مشترك خوانده و به ركوع چهارم هم نرفته است، بايد نيت را به نماز مغرب برگرداند و نماز را تمام كند و بعد نماز عشاء را بخواند و اگر به ركوع ركعت چهارم رفته بايد نماز را تمام كند، بعد نماز مغرب را بخواند و احتياط لازم آن است كه بعد از مغرب نماز عشاء را اعاده نمايد اما اگر تمام آنچه را خوانده در وقت مخصوص نماز مغرب خوانده باشد و پيش از ركوع ركعت چهارم يادش بيايد، ميتواند احتياطا نيت را به نماز مغرب برگرداند و نماز را تمام كند و دوباره نماز مغرب و بعد از آن عشاء را بخواند و ميتواند رها كند و هر دو نماز را به ترتيب بجا آورد.
مسئله 769 - آخر وقت نماز عشاء نصف شب است. به اين معني كه نبايد عمداً تاخير شود و بنابراحتياط واجب شب را بايد از اول غروب تا اذان صبح حساب كرد نه تا اول آفتاب.
مسئله 770 - چنانكه ذكر شد نبايد عمداً از نصف شب تأخير شود ولي اگر از روي معصيت يا بواسطه عذري نماز مغرب يا نماز عشاء را تا نصف شب نخواند، بنابر احتياط واجب، بايد تا قبل از اذان صبح بدون اينكه نيت اداء و قضا كند به قصد ما في الذمّه بجا آورد گرچه احتمال قوي آنست كه در مورد ضرورت و عذر تا طلوع فجر وقت باقي باشد.
