مسئله 821 - مرد بايد در حال نماز - اگر چه كسي او را نميبيند - عورتين خود را بپوشاند. و بهتر است از ناف تا زانو را هم بپوشاند.
مسئله 822 - زن بايد در موقع نماز تمام بدن حتّي سر و موي خود را بپوشاند. ولي پوشاندن صورت به مقداري كه در وضو شسته ميشود و دستها تا مچ و پاها تا مچ پا لازم نيست. اما براي آنكه يقين كند كه مقدار واجب را پوشانده است، بايد مقداري از اطراف صورت و قدري پائينتر از مچ را هم بپوشاند.
مسئله 823 - موقعي كه انسان قضاي سجده فراموش شده يا تشهّد فراموش شده را بجا ميآورد، و بنابر احتياط مستحب در موقع سجده سهو هم، بايد خود را مثل موقع نماز بپوشاند.
مسئله 824 - اگر انسان عمدا در نماز عورتش را نپوشاند، نمازش باطل است. بلكه اگر در اثر ندانستن مسئله هم چنين كند، بنا براحتياط واجب بايد نماز را دوباره بخواند. البتّه اگر در جهل مسئله، مقصّر باشد.
مسئله 825 - اگر در بين نماز بفهمد كه عورتش پيدا است، بايد آن را بپوشاند و احتياط واجب آن است كه نماز را تمام كند و دو باره بخواند، ولي اگر بعد از نماز بفهمد كه در نماز عورت او پيدا بوده، نمازش صحيح است. و همينطور اگر در بين نماز بفهمد كه در اثناء نماز عورتش پيدا بوده ولي بعدا پوشيده شده است.
مسئله 826 - اگر در حال ايستاده، لباسش، عورت او را ميپوشاند، ولي ممكن است در حال ديگر، مثلا در حال ركوع و سجود نپوشاند، چنانچه موقعي كه عورت او پيدا ميشود، به وسيلهاي كه پوشاندن به آن در حال اختيار جايز است، آنرا بپوشاند، نماز او صحيح است. ولي احتياط مستحب آن است كه با آن لباس نماز نخواند.
مسئله 827 - انسان ميتواند در نماز، خود را با علف و برگ درخت بپوشاند، ولي احتياط مستحب آن است موقعي خود را با اينها بپوشاند كه چيز ديگري نداشته باشد.
مسئله 828 - گِل و مانند آن ساتر حساب نميشود، حتّي اگر چيز ديگري هم نداشته باشد. و اگر بخود گِل ماليده نماز كامل بخواند، بايد يك مرتبه ديگر مثل برهنه نماز بخواند، يعني با ايماء و اشاره به ركوع و سجود.
مسئله 829 - اگر چيزي ندارد كه در نماز خود را با آن بپوشاند، چنانچه احتمال دهد كه پيدا ميكند، بنابر احتياط واجب بايد نماز را تأخير بيندازد. و اگر چيزي پيدا نكرد، در آخر وقت مطابق وظيفهاش نماز بخواند، كه در مسئله بعد گفته ميشود.
مسئله 830 - كسي كه ميخواهد نماز بخواند، اگر براي پوشاندن خود حتّي برگ درخت و علف نداشته باشد و حتّي گودالي هم كه در آن بايستد پيدا نكند، و احتمال ندهد كه تا آخر وقت چيزي پيدا كند كه خود را با آن بپوشاند، در صورتي كه احتمال بدهد كه ناظر محترم او را ميبيند، نشسته نماز بخواند، و براي ركوع و سجود به قدري خم شود كه عورتش پيدا نباشد، و براي سجود كمي بيشتر از ركوع خم شود، و مُهر را بالا بياورد و پيشاني را بر آن بگذارد. و اگر اطمينان دارد كه ناظر محترم او را نميبيند، احتياط واجب آن است كه دو نماز ايستاده بخواند. و موقعي كه ايستاده است، جلوي خود را با دست بپوشاند، و در يكي از آن دو نماز، ركوع و سجود را بطور كامل بجا آورد، و در ديگري بجاي ركوع و سجود با سر اشاره نمايد،. و بهتر است كه در صورت امكان براي سجود مُهر را بلند كرده پيشاني بر آن نهد. و اگر گودالي هست كه بتواند در آن بايستد، بايد نماز با ركوع و سجود كامل بخواند.