مسئله 882 - در سه مورد اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحيح است:
اوّل - آنكه بواسطه زخم يا جراحت يا دملي كه در بدن او است، لباس يا بدنش به خون آلوده شده باشد.
دوّم - آنكه بدن يا لباس او به مقدار كمتر از بند سرانگشت اشاره ( سبابه) به خون آلوده باشد.
سوّم - آنكه ناچار باشد با بدن يا لباس نجس نماز بخواند.
و در دو مورد اگر فقط لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحيح است.
اوّل - آنكه لباسهاي كوچك او مانند جوراب و عرقچين، كه ساتر عورتين نيست، نجس باشد.
دوّم - آنكه لباس زني كه پرستار بچّه است، نجس شده باشد. و احكام اين پنج مورد مفصّلا در مسائل بعد گفته ميشود.
مسئله 883 - اگر در بدن يا لباس نمازگزار، خون زخم يا جراحت يا دمل باشد، چنانچه طوري است كه آب كشيدن بدن يا لباس يا عوض كردن لباس، براي نوع مردم دشوار است، تا وقتي كه زخم يا جراحت يا دمل خوب نشده، ميتواند با آن خون نماز بخواند، و همچنين است اگر چركي كه با خون بيرون آمده يا دوائي كه روي زخم گذاشتهاند و نجس شده، در بدن يا لباس او باشد.
مسئله 884 - اگر خون بريدگي يا زخمي كه بزودي خوب ميشود و شستن آن آسان است، و از يك بند انگشت اشاره زيادتر است، در بدن يا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است.
مسئله 885 - اگر جائي از بدن يا لباس كه با زخم فاصله دارد، به رطوبت زخم نجس شود، جايز نيست با آن نماز بخواند. ولي اگر مقداري از بدن يا لباس كه معمولا به رطوبت زخم آلوده ميشود، به رطوبت آن نجس شود، نماز خواندن با آن مانعي ندارد.
مسئله 886 - خون زخم اطراف لب و بيني و مانند اينها، حكم ساير زخمها را دارد و به مقدار متعارف تا اطراف آن معفوّ است، ولي خون زخم داخل دهان و بيني و مانند آن كه به بيرون رسيده، اگر بيش از مقدار بند انگشت سبّابه (اشاره) است، باحتياط واجب بايد تطهير كند، مگر اينكه حرج باشد. و اما خون بواسير هر چند از دانههاي داخل باشد، اشكال ندارد.
مسئله 887 - كسي كه بدنش زخم است، اگر در بدن يا لباس خود خوني ببيند و نداند از زخم است يا خون ديگر، جايز است با آن نماز بخواند، اگر چه احتياط مستحب آن است كه با آن نماز نخواند.
مسئله 888 - اگر چند زخم در بدن باشد، و بطوري نزديك هم باشند كه يك زخم حساب شود، تا وقتي همه خوب نشدهاند، نماز خواندن با خون آنها اشكال ندارد، ولي اگر بقدري از هم دور باشند كه هر كدام يك زخم حساب شود، هر كدام كه خوب شد، در صورت امكان بايد براي نماز، بدن و لباس را از خون آن، آب بكشد، اگر زيادتر از بند انگشت سبّابه (اشاره) باشد.
مسئله 889 - اگر سر سوزني خون حيض، يا نفاس، يا استحاضه، يا خون سگ يا خوك يا كافر، يا مردار، يا حيوان حرام گوشت در بدن، يا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است. ولي خونهاي ديگر مثل خون بدن انسان يا خون حيوان حلال گوشت، اگر چه در چند جاي بدن و لباس باشد، در صورتي كه روي هم كمتر از بند انگشت اشاره باشد، نماز خواندن با آن اشكال ندارد.
مسئله 890 - خوني كه به لباس بيآستر بريزد و به پشت آن برسد، يك خون حساب ميشود ولي اگر پشت آن، جدا خوني شود و بواسطه اتّصال يك خون حساب نشود، بايد هر كدام را جدا حساب نمود. كه اگر خوني كه در پشت و روي لباس است روي هم كمتر از بند انگشت اشاره باشد، نماز با آن صحيح و اگر بيشتر باشد، نماز با آن باطل است.
مسئله 891 - اگر خون، روي لباسي كه آستر دارد بريزد و به آستر آن برسد و يا به آستر بريزد و روي لباس خوني شود، بايد هر كدام را جدا حساب نمود، اگر خون روي لباس و آستر، روي هم كمتر از بند انگشت سبّابه باشد، نماز با آن صحيح و اگر بيشتر باشد نماز با آن باطل است.
مسئله 892 - اگر خون بدن يا لباس كمتر از بند انگشت سبّابه باشد و رطوبتي به آن برسد، در صورتي كه خون و رطوبتي كه به آن رسيده باندازه بند انگشت يا بيشتر شود و اطراف را آلوده كند، نماز با آن باطل است. بلكه اگر رطوبت و خون، باندازه بند انگشت هم نشود و اطراف را هم آلوده نكند، نماز خواندن با آن اشكال دارد، مگر آنكه رطوبت بحدّي كم باشد كه در خون مستهلك شود.
مسئله 893 - اگر بدن يا لباس خوني نشود، ولي بواسطه رسيدن به خون، نجس شود - اگر چه مقداري كه نجس شده كمتر از بند انگشت باشد - بنابراحتياط واجب نميشود با آن نماز خواند.
مسئله 894 - اگر خوني كه در بدن يا لباس است، كمتر از بند انگشت اشاره باشد، و نجاست ديگري به آن برسد - مثلا يك قطره بول روي آن بريزد - نماز خواندن با آن جايز نيست.
مسئله 895 - اگر لباسهاي كوچك نمازگزار، مثل عرقچين و جوراب كه نميشود با آنها عورت را پوشانيد، نجس باشد - چنانچه از مردار، يا حيوان حرام گوشت درست نشده باشد - نماز با آنها صحيح است. و نيز اگر با عينك يا انگشتري نجس و مانند آن نماز بخواند اشكال ندارد، ولي احتياط مستحبّ آن است كه در اين چيزهاي كوچك نجس هم نماز خوانده نشود چنانكه جائز است لباس متنجس همراه شخص باشد مثلاً در جيب او باشد هر چند لباسي كه ساتر عورت هم بتواند باشد - ولي بهتر است كه لباس متنجس چه كوچك و چه بزرگ هم همراه شخص نباشد .
مسئله 896 - زني كه پرستار بچّه است و بيشتر از يك لباس ندارد، چنانچه نتواند لباس ديگري بخرد، يا كرايه كند و يا عاريه نمايد، هرگاه شبانه روزي يك مرتبه لباس خود را آب بكشد، اگر چه تا روز ديگر لباسش به بول بچّه نجس شود، ميتواند با آن لباس نماز بخواند، ولي احتياط مستحبّ آن است كه لباس خود را اطراف عصر براي نماز ظهر و عصر آب بكشد، بلكه احتياط واجب آن است كه ترتيبي بدهد كه لااقل يك نماز را با لباس پاك بخواند. و همينطور است اگر بيشتر از يك لباس دارد ولي ناچار است كه همه آنها را بپوشد ولي اينها همه در صورتي استكه نتواند بوسيله پوشك و مانند آن از سرايت نجاست بچّه به خود جلوگيري نمايد.
مسئله 897 - مردي كه پرستار بچّه است اگر لباسش به بول بچّه نجس شود نميتواند با آن لباس نماز بخواند.
