مسئله 976 - انسان بايد نماز را به نيت قربت، يعني: براي انجام فرمان خداوند بجا آورد و لازم نيست نيت را از قلب خود بگذراند يا مثلا به زبان بگويد كه چهار ركعت نماز ظهر ميخوانم قربةً اِلي اللّه بلكه همانطور كه قصد ساير كارهايش را دارد قصد قربت نيز همانطور است. و در نماز احتياط در شكيات به احتياط لازم به زبان نياورد.
مسئله 977 - علاوه بر قصد قربت قصد عنوان معين نماز نيز لازم است و بنابراين اگر در نماز ظهر يا نماز عصر نيت كند كه چهار ركعت نماز ميخوانم و معين نكند ظهر است يا عصر، نماز او باطل است و نيز كسي كه مثلا قضاي نماز ظهر بر او واجب است، اگر در وقت نماز ظهر بخواهد آن نماز قضا يا نماز ظهر آن روز را بخواند، بايد در نيت معين كند كه اداء است يا قضاء.
مسئله 978 - انسان بايد از اول تا آخر نماز به نيت خود باقي باشد، پس اگر در بين نماز بطوري غافل شود كه اگر بپرسند چه ميكني؟ نداند چه بگويد نمازش باطل است.
مسئله 979 - انسان بايد فقط براي: انجام امر خداوند نماز بخواند، پس كسي كه ريا كند يعني، براي نشان دادن به مردم نماز بخواند، نمازش باطل است خواه فقط براي مردم باشد، يا خدا و مردم هر دو را در نظر بگيرد.
مسئله 980 - اگر قسمتي از نماز را هم براي غير خدا بجا آورد، نماز باطل است، چه آن قسمت، واجب باشد مثل حمد و سوره، چه مستحب باشد مانند قنوت، ولكن در مستحب ، احتياط لازم آن است كه نماز را تمام و دو باره اعاده نمايد بلكه اگر اصل اعمال نماز را براي خدا بجا آورد ولي در انتخاب زمان و مكان خاص و يا جماعت ريا كند نيز بنابراحتياط واجب نمازش باطل است. ليكن اگر منظورش اين باشد كه ديگران بدانند كه او اهل نماز است تا آنها هم پيروي كرده نماز بخوانند و اين قصد هم براي خدا باشد اشكالي ندارد يعني نماز را براي خدا يا اطاعت امر خدا ميخواند و در حضور ديگران خواندن را هم باين قصد ميخواند كه ديگران را هم نمازخوان كند.
