مسئله 1232 - اگر در شماره ركعتهاي نماز مستحبّي شكّ كند، چنانچه طرف بيشتر شكّ، نماز را باطل ميكند، بايد بنا را بر كمتر بگذارد، مثلا اگر در نافله صبح شكّ كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است، و اگر طرف بيشتر شكّ، نماز را باطل نميكند، مثلا شكّ كند كه دو ركعت خوانده يا يك ركعت، بهر طرف شكّ عمل كند، نمازش صحيح است ولي بهتر است بنا را بر كمتر بگذارد.
مسئله 1233 - كم شدن ركن، نافله را باطل ميكند، ولي زياد شدن ركن، آن را باطل نميكند، پس اگر يكي از كارهاي نافله را فراموش كند و موقعي يادش بيايد كه مشغول ركن بعد از آن شده، ميتواند آن كار را انجام دهد و دو باره آن ركن را بجا آورد. مثلا اگر در بين ركوع يادش بيايد كه سوره را نخوانده، مي تواند برگردد و سوره را بخواند و دو باره به ركوع رود.
مسئله 1234 - اگر در يكي از كارهاي نافله شكّ كند - خواه ركن باشد يا غير ركن - چنانچه محلّ آن نگذشته، بايد بجا آورد، و اگر محلّ آن گذشته، به شكّ خود اعتنا نكند.
مسئله 1235 - اگر در نماز مستحبّي دو ركعتي، گمانش به سه ركعت يا بيشتر، و يا به دو ركعت يا كمتر برود، بايد به همان گمان عمل كند، مثلا اگر گمانش به يك ركعت ميرود، احتياطا بايد يك ركعت ديگر بخواند. و اگر گمانش به سه ركعت و يا بيشتر است، بايد دو باره بخواند، البته اگر نماز دو ركعتي ميباشد چون نماز مستحبّي چهار ركعتي هم داريم مثل نماز معروف ( اعرابي ) كه در كتابهاي فقهي و دعا آمده است.
مسئله 1236 - اگر در نماز نافله كاري كند كه براي آن سجده سهو واجب ميشود، يا يك سجده يا تشهّد را فراموش نمايد، لازم نيست بعد از نماز سجده سهو يا قضاي سجده و تشهّد را بجا آورد.
مسئله 1237 - اگر شكّ كند كه نماز مستحبّي را خوانده يا نه، چنانچه آن نماز مثل نماز جعفر طيّار وقت معيّن نداشته باشد، بنا بگذارد كه نخوانده، است و همچنين است اگر مثل نافله يوميّه وقت معيّن داشته باشد ولكن پيش از گذشتن وقت شكّ كند كه آنرا بجا آورده يا نه، ولي اگر بعد از گذشتن وقت شكّ كند كه خوانده است يا نه، به شكّ خود اعتنا نكند.
