مسئله 1652 - اگر روزه دار، عمدا چيزي بخورد يا بياشامد روزه او باطل ميشود، چه خوردن و آشاميدن آن چيز معمول باشد مثل نان و آب، چه معمول نباشد مثل خاك و يا برگ و شيره درختان، و چه كم باشد يا زياد، حتّي اگر مسواك را از دهان بيرون آورد و دو باره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو برد روزه او باطل ميشود.
مسئله 1653 - اگر موقعي كه مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده، بايد لقمه را از دهان بيرون آورد. و چنانچه عمدا فرو برد روزهاش باطل است و به دستوري كه بعدا گفته خواهد شد كفّاره هم بر او واجب ميشود.
مسئله 1654 - اگر روزهدار، سهوا چيزي بخورد يا بياشامد، روزهاش باطل نميشود.
مسئله 1655 - احتياط واجب آن است كه روزهدار از استعمال آمپول تقويتي كه به جاي غذا بكار ميرود خودداري كند، ولي تزريق آمپولي كه عضو را بيحس ميكند اشكال ندارد. و همينطور آمپولي كه بعنوان دارو براي بيمار بكار ميرود. پس اگر روزهدار مريضي باشد كه روزه براي او ضرر ندارد ولي در روز به آمپول دوا نياز دارد و ناچار است آمپول را بزند پس از زدن آمپول ميتواند روزه آن روز را بگيرد و بنابر احتياط مستحبّ قضاي آن را هم بگيرد.
مسئله 1656 - اگر روزهدار، چيزي را كه لاي دندان مانده است عمدا فرو ببرد، روزهاش باطل ميشود.
مسئله 1657 - كسي كه ميخواهد روزه بگيرد واجب نيست پيش از اذان، دندانهايش را خلال كند، ولي اگر بداند غذايي كه لاي دندان مانده حتما در روز فرو ميرود چنانچه خلال نكند و چيزي از آن فرو رود، روزهاش باطل ميشود، بلكه اگر فرو هم نرود بنابر احتياط قضاي آن روز را بگيرد، اگر ميداند كه حتما فرو ميرود و روزهاش را باطل ميكند.
مسئله 1658 - فرو بردن آب دهان، اگر چه به واسطه تصور كردن ترشي و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نميكند.
مسئله 1659 - فرو بردن اخلاط سر و سينه، تا به فضاي دهان نرسيده اشكال ندارد، ولي اگر داخل فضاي دهان شود احتياط واجب آن است كه آن را فرو نبرد.
مسئله 1660 - اگر روزهدار به قدري تشنه شود كه بترسد از تشنگي بميرد يا ضرر غير قابل تحمل به او برسد، واجب است به اندازهاي كه از مردن نجات پيدا كند آب بياشامد ولي باحتياط واجب روزه او باطل ميشود و اگر ماه رمضان باشد، بايد در بقيّه روز از بجا آوردن كاري كه روزه را باطل ميكند خودداري نمايد و قضاي آن را هم بگيرد.
مسئله 1661 - جويدن غذا براي اينكه بدهان بچّه يا پرندهبگذارد، و همينطور چشيدن غذا و مانند اينها كه معمولا به حلق نميرسد، اگر چه اتفاقا به حلق برسد روزه را باطل نميكند. ولي اگر انسان از اوّل بداند كه ميرسد، چنانچه فرو رود روزهاش باطل ميشود و بايد قضاي آن را بگيرد و كفّاره هم بر او واجب است بلكه اگر فرو نرود نيز آن روز را روزه بگيرد و بنابر احتياط واجب قضاي آن را هم بگيرد.
مسئله 1662 - انسان نميتواند براي ضعف، روزه را بخورد، ولي اگر ضعف او به قدري است كه معمولا نميشود آن را تحمل كرد، خوردن روزه اشكال ندارد. ولي قضاي آن روز در صورت امكان و قدرت بعدي واجب است.
