مسئله 2106 - احتياط واجب آن است كه زكات فطره را فقط به فقرا و مساكين شيعه اثني عشري بدهند براي خوراك و لباس و سائر احتياجات شان يا بعنوان سرمايه كار براي تامين زندگيشان ، ليكن بهر حال بيش از مخارج زندگي يك سالشان نمي توان داد چنانكه تاسيس كارخانجات از پول زكات فطره براي تحصيل درآمد و خرج ان در مصارف خيريه حتي در زندگي فقرا ، احتياط واجب آن است كه جائز نمي باشد .
مسئله 2107 - اگر طفل شيعهاي فقير باشد، انسان ميتواند فطره را با اجازه ولي شرعي به مصرف او برساند، يا به قصد تمليك طفل به ولي طفل، بدهد .
مسئله 2108 - فقيري كه فطره به او ميدهند لازم نيست عادل باشد. ولي احتياط واجب آن است كه به شرابخوار و كسي كه آشكارا معصيت كبيره ميكند فطره ندهند.
مسئله 2109 - به كسي كه فطره را در معصيت مصرف ميكند نبايد فطره بدهند.
مسئله 2110 - احتياط واجب آن است كه به يك فقير بيشتر از مخارج سالش و كمتر از يك صاع كه تقريبا سه كيلو است فطره ندهند. و همچنين يك سر فطره را به يك نفر بدهند و تقسيم نكنند. مثلا به يك فقير، يك سر ويا يك سرو نيم ندهند. بلكه يا يك سر بدهند يا دو سر.
مسئله 2111 - اگر از جنسي كه قيمتش دو برابر قيمت معمولي آن است، مثلا از گندمي كه قيمت آن دو برابر قيمت گندم معمولي است، نصف صاع كه معناي آن در مسئله پيش گفته شد بدهد كافي نيست. ولي اگر آن را به قصد قيمت فطره بدهد و با فقير توافق شود اشكال ندارد.
مسئله 2112 - انسان نميتواند نصف صاع را از يك جنس مثلا گندم، و نصف ديگر آن را از جنس ديگر، مثلا جو بدهد. ولي اگر آن را به قصد قيمت فطره بدهد و با فقير توافق شود اشكال ندارد.
مسئله 2113 - مستحب است در دادن زكات فطره، خويشان فقير خود را بر ديگران مقدم دارد و بعد همسايگان فقير را، و همچنين مستحب است اهل علم فقير را بر غير اهل علم مقدم بدارد. ولي اگر ديگران از جهتي برتري داشته باشند مستحب است آنها را مقدم بدارد.
مسئله 2114 - اگر انسان به خيال اينكه كسي فقير است به او فطره بدهد و بعد بفهمد فقير نبوده، چنانچه مالي را كه به او داده از بين نرفته باشد، بايد پس بگيرد و به مستحق بدهد. و اگر نتواند بگيرد بايد از مال خودش فطره را بدهد. و اگر از بين رفته باشد در صورتي كه گيرنده فطره خود را مستحق نميدانسته و ميدانسته يا احتمال ميداده آنچه را گرفته فطره است بايد عوض آن را بدهد، والا دادن عوض بر او واجب نيست و انسان بايد دو باره فطره را بدهد.
مسئله 2115 - اگر كسي بگويد فقيرم، نميشود به او فطره داد، مگر آنكه اطمينان پيدا كند كه فقير است، يا انسان بداند كه قبلا فقير بوده است.
