مسئله 2610 - اگر مرد بعد از عقد بفهمد كه زن يكي از اين هفت عيب را دارد ميتواند عقد را بهم بزند: اول: ديوانگي كه از قبل عقد بوده است . دوم: مرض خوره. سوم: مرض برص و پيسي. چهارم: كوري. پنجم: شل بودن به طوري كه معلوم باشد. ششم: آنكه افضا شده، يعني راه بول و حيض او يكي شده باشد، ولي اگر راه حيض و غائط او يكي شده باشد به هم زدن عقد اشكال دارد و بايد احتياط شود. هفتم: آنكه گوشت، يا استخواني در فرج او باشد كه مانع نزديكي شود.
مسئله 2611 - اگر زن بعد از عقد بفهمد كه شوهر او ديوانه است، يا بعد از عقد ديوانه شود، يا بفهمد آلت مردي ندارد، يا عنين است و به طور كلي نميتواند وطي و نزديكي نمايد، يا بيضههاي او را كشيدهاند، ميتواند عقد را بهم بزند. البته در عنين پس از مراجعه به حاكم شرع يك سال به او مهلت ميدهند پس اگر در اين مدت هيچ نتوانست با زني نزديكي نمايد، زن حق فسخ دارد.
مسئله 2612 - اگر مرد يا زن، به واسطه يكي از عيبهائي كه در دو مسئله پيش گفته شد عقد را بهم بزنند، نياز به طلاق نبوده بدون طلاق از هم جدا ميشوند.
مسئله 2613 - اگر به واسطه آنكه مرد عنين است و نميتواند وطي و نزديكي كند، زن عقد را بهم بزند، شوهر بايد نصف مهر را بدهد، ولي اگر بواسطه يكي از عيبهاي ديگري كه گفته شد مرد، يا زن عقد را بهم بزند، چنانچه مرد با زن نزديكي نكرده باشد، چيزي بر او نيست، و اگر نزديكي كرده، بايد تمام مهر را بدهد.
