مسئله 2881 - اگر سگ شكاري، حيوان وحشي حلال گوشتي را شكار كند پاك بودن و حلال بودن آن حيوان هفت شرط دارد:
اوّل: سگ به طوري تربيت شده باشد كه هر وقت آن را براي گرفتن شكار بفرستند برود، و هر وقت از رفتن منع كنند بايستد، ولي اگر در وقت نزديك شدن به شكار با جلوگيري نايستد مانع ندارد. و احتياط واجب آن است كه اگر عادت دارد كه پيش از رسيدن صاحبش شكار را ميخورد از شكار او اجتناب كنند، ولي اگر خون آن را بنوشد يا گاهي شكار را بخورد اشكال ندارد.
دوّم: صاحبش آن را بفرستد، و اگر از پيش خود دنبال شكار رود و حيواني را شكار كند خوردن آن حيوان حرام است، بلكه اگر از پيش خود دنبال شكار رود و بعدا صاحبش بانگ بزند كه زودتر آن را به شكار برساند اگر چه به واسطه صداي صاحبش شتاب كند - بطوري كه فرمان صاحبش فقط در سرعت او اثر بكند- بنا بر احتياط واجب بايد از خوردن آن شكار خودداري نمايد.
سوّم: كسي كه سگ را ميفرستد بايد مسلمان باشد هر چند طفل مميّز، و اگر كافر يا كسي كه اظهار دشمني با اهل بيت پيغمبر "صلّي اللّه عليه و آله" ميكند سگ را بفرستد، شكار آن حرام است. و همينطور غلاة و خوارج كه در حكم كفّار هستند.
چهارم: وقت فرستادن سگ، نام خدا را ببرد، و اگر عمدا نام خدا را نبرد، آن شكار حرام است، ولي اگر از روي فراموشي باشد اشكال ندارد، و بنا بر احتياط واجب در اين صورت پيش از رسيدن سگ به شكار بسماللّه نگويد. و اگر وقت فرستادن سگ نام خدا را عمدا نبرد و پيش از آنكه سگ به شكار برسد نام خدا را ببرد بنابر احتياط واجب بايد از آن شكار اجتناب نمايد.
پنجم: شكار به واسطه زخمي كه از دندان سگ پيدا كرده بميرد، پس اگر سگ، شكار را خفه كند، يا شكار از دويدن يا ترس بميرد حلال نيست.
ششم: صيّاد تند يا به نحو متعارف به طرف صيد حركت كند.
هفتم: كسي كه سگ را فرستاده، وقتي برسد كه حيوان مرده باشد، يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن آن وقت نباشد، و چنانچه وقتي برسد كه به اندازه سر بريدن وقت باشد، مثلا حيوان چشم يا دم خود را حركت دهد، يا پاي خود را به زمين بزند، چنانچه سر حيوان را نبرد تا بميرد حلال نيست.
مسئله 2882 - كسي كه سگ را فرستاده اگر وقتي برسد كه بتواند سر حيوان را ببرد، چنانچه به طور معمول و يا با شتاب بيشتر كارد - يا وسيله ديگر- را بيرون آورد ولي وقت سر بريدن بگذرد و آن حيوان بميرد حلال است، ولي اگر مثلا به واسطه تنگ بودن غلاف يا چسبندگي آن بيرون آوردن كارد طول بكشد و وقت بگذرد بنا بر احتياط واجب حلال نميشود. و همينطور اگر چيزي همراه او نباشد كه با آن سر حيوان را ببرد و صبر كند سگ حيوان را بكشد، ولي اگر به علّت همراه نداشتن كارد و مانند آن، از اوّل به طرف شكار حركت نكند و صبر كند يا فرمان دهد كه سگ او را بكشد كشتن سگ كفايت ميكند. و پاك و حلال است.
مسئله 2883 - اگر چند سگ را بفرستد و با هم حيواني را شكار كنند، چنانچه همه آنها داراي شرطهايي كه در مسئله، گفته شد بودهاند، شكار حلال است، و اگر يكي از آنها داراي آن شرطها نبوده، شكار حرام است.
مسئله 2884 - اگر سگ را براي شكار حيواني بفرستد و آن سگ حيوان ديگري را شكار كند، آن شكار حلال و پاك است. و نيز اگر آن حيوان را با حيوان ديگري شكار كند، هر دوي آنها حلال و پاك ميباشند.
مسئله 2885 - اگر چند نفر با هم سگ را بفرستند و يكي از آنها كافر باشد، يا عمدا نام خدا را نبرد، آن شكار حرام است. و نيز اگر يكي از سگهايي را كه فرستادهاند به طوري كه در مسئله گفته شد تربيت شده نباشد، آن شكار حرام ميباشد.
مسئله 2886 - اگر باز، يا حيوان ديگري غير سگ شكاري، حيواني را شكار كند، آن شكار حلال نيست، ولي اگر وقتي برسند كه حيوان زنده باشد و به دستوري كه در شرع معيّن شده سر آن را ببرند حلال است.
