انحراف در دين توسط بزرگان اهل سنّت

اساسا خلافت و جانشينى يعنى برنامه و كار «مستخلف عنه» يعنى فرد اصلى را بيان كردن و به جاى او بودن و كار او كردن. آيا ابوبكر و عمر كار پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله را انجام مى دادند؟ مگر آن‏ها نگفتند كه «حسبنا كتاب الله» و نيازى به حديث پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله نيست. مگر سال‏ها جلوى نشر احاديث پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله را نگرفتند. آيا پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرموده بود كه در اذان بگوييد: «الصلوة خير من النوم»، آيا پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله حج تمتع را منع مى‏كرد؟ و همين طور ساير احكام اسلامى مربوط به طهارت تا آخر ابواب فقهى و احكام فرعى را كه اين‏ها عوض كردند. رجوع فرماييد به امثال كتاب: «النص والاجتهاد» مرحوم سيد شرف الدين تا ببينيد كه چه بر سر احكام اسلام آوردند. آن گاه ج دوم و سوم «فتوحات» محيى الدين عربى را ملاحظه كنيد كه براى احكام انحرافى آن‏ها چه دست و پايى مى‏زند كه نكات عرفانى برايش بيابد!!!

به هر حال حديث «ثقلين» كه فريقان شيعه و سنّى نقل كرده‏اند به صراحت مى‏فهماند كه قرآن بدون اهل بيت عليهم‏السلام نمى‏تواند راهنما باشد، و بنابراين غير از فرقه شيعه اثنى عشريه هيچ گروه و فرقه‏اى اهل سعادت نخواهند بود، تنها اين گروهند كه تابع اهل بيت عليهم‏السلام بوده و احكام دينى خود را از طريق ايشان مى‏گيرند، ديگران نه تنها چنين نيستند بلكه براى اهل بيت مزاحمت‏ها فراهم كردند و چه آزارها و اذيّتها كه كردند ؟

و راستى در تاريخ بشريّت - تا آن جا كه تاريخ زبان دارد - هيچ خاندانى به اندازه خاندان پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله مظلوم نشدند. با شخص پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله چه كردند؟ راستى اگر سفارش شده بود كه او و فرزندانش را اذيت كنند آيا بيش از اين مى‏توانستند انجام دهند؟

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله از خديجه كبرى عليهاالسلام قاسم، طاهر، ام كلثوم، رقيه، فاطمه و زينب را داشت. فاطمه زهرا عليهاالسلام به ازدواج على عليه‏السلام در آمد و مى‏دانيم كه چه وقايعى اتفاق افتاد. ام كلثوم را عثمان بن عفان خواستگارى وازدواج نمود ولى با او عروسى نكرد و آزارها نمود تا ام كلثوم از دنيا رفت مجدّدا به خواستگارى دختر ديگر پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله «رقيه» رفت. پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله سى و سه ساله بود كه رقيّه متولد شد. پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله رقيه را ابتدا به ازدواج عتبة بن ابى لهب درآورد چنان كه‏ام كلثوم را به ازدواج عتيبة - برادر عتبه - درآورد، و چون ابولهب پدر آن دو دشمنى پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله را پيش گرفت، به دو فرزندش عتبة و عتيبة دستور داد، كه دختران پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله را طلاق دهند، آن‏ها هم پيش از عروسى آن دو دختر را طلاق گفتند، و عثمان آن دو را ازدواج نمود. برخى ازدواج رقيه را اول ذكر كرده‏اند ليكن به احتمال قوى ازدواج ام كلثوم ابتدا صورت گرفته، و پس از وفات او رقيه را ازدواج نموده است. از رقيّه عبدالله متولد شد. رقيّه با عبدالله به همراه عده‏اى ديگر از اصحاب پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله به حبشه هجرت كردند تا از آزار مشركان در امان باشند و پس از هجرت پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله به مدينه، به همراه عبدالله فرزندش به مدينه آمد. رقيّه در سال دوم هجرت پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله آن گاه كه پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله درگير جنگ بدر بود از دنيا رفت. عبدالله فرزند رقيه در سال چهارم هجرت كه شش ساله بود در اثر جراحت حاصل از نوك زدن خروسى در چشمش از دنيا رفت.

پناه دادن مطرود پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله توسط عثمان

«عيسى بن عبدالله از امام صادق عليه‏السلام پرسيد: آيا زنان هم براى تشييع مردگان بيرون مى‏آيند؟ حضرت كه تكيه داده بود راست نشست و فرمود: فاسق كه لعنت خدا بر او باد مغيرة بن ابى العاص را كه پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله خون او را هدر اعلام كرده بود پناه داد. عثمان به رقيه گفت: جايگاه مغيرة را به پدرت خبر نده. گويا خبر نداشت كه وحى بر پيامبر نازل مى‏شود، رقيه گفت: من هرگز جاى دشمن پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله را از آن حضرت كتمان نخواهم كرد (يعنى اگر از من بپرسند خلاف نمى‏گويم). عثمان مغيره را در ميان مقدارى چوب و تخته قرار داد و پارچه‏اى روى آن‏ها كشيد، وحى بر پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله نازل شد و جايگاه مغيره را به پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله اطلاع دادند، پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله على عليه‏السلام را فرستاد و به او فرمود شمشير را به دست گير و به خانه دختر عمو زاده ات (رقيه) برو، اگر مغيرة را يافتى او را به قتل برسان. على عليه‏السلام به خانه رقيه آمد و اطراف خانه را گشت و او را نيافت. به نزد پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله برگشت و عرض كرد: يا رسول الله او را نيافتم. پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود: وحى آمد كه او در ميان مقدارى چوب پنهان شده است. پيش از بيرون آمدن على عليه‏السلام عثمان وارد شد و همين كه على عليه‏السلام را ديد سر به زير انداخت و به او توجهى ننمود، پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله بسيار مهربان و كريم بود. عثمان به پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله عرض كرد: يا رسول الله اين عموى من مغيرة بن ابى العاص است، به خدا قسم من او را امان داده‏ام - البته دروغ مى‏گفت - پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله او را اعتنا نكرد. او تكرار نمود. باز پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله اعتنا ننمود. تا اينكه مرتبه چهارم پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله سر برداشت و فرمود: سه مرتبه به خاطر تو كارى نكردم اگر پس از اين او را بيابم خواهم كشت و چون عثمان برگشت، پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود:«خدايا مغيرة بن ابى العاص را لعنت فرست و لعنت فرست بر هر كس كه او را جا دهد و او را به دوش كشد و او را غذا دهد و او را آب دهد و كارهايش را سامان دهد و به او ظرفى براى آب، يا دلوى يا ظرفى يا ريسمانى بدهد.»

عثمان مغيره را پناه داد، غذا و آب داد و وسايل در اختيارش گذاشت وهمه آن چه را پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله نهى كرده و عامل آن را لعنت كرده بود انجام داد. و تا سه روز نگاهش داشت و روز چهارم او را از مدينه بيرون فرستاد. ليكن هنوز از خانه‏هاى مدينه بيرون نشده بود كه مركبش به هلاكت رسيد. پياده شد و به راه افتاد تا پاهايش ورم كرد. از دست و زانوها استفاده كرد، وسايل همراهش سنگينى كردند. هراسان شد به درختى پناه برد و در سايه آن كه به درد خور هم نبود قرار گرفت، وحى بر پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرود آمد و جايگاه مغيره را به او اطلاع داد. پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله على را طلبيد و فرمود شمشيرت را بردار همراه عمّار و شخص سوّمى نزد مغيره برو كه زير فلان درخت است واو را به قتل برسان. على عليه‏السلام نيز چنين كرد.

رفتار عثمان با رقيه دختر پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله

عثمان رقيه دختر پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله را كتك زد و گفت: تو به پدرت خبر دادى. رقيه كسى را نزد پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرستاد و از عثمان شكايت كرد. پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله پيام فرستاد كه «شرم وحياى خود را نگه دار چه قدر زشت است كه زن اصيل و متدين هر روز از همسر خود شكايت كند.» مكرّرا رقيه پيام فرستاد كه عثمان مرا مى‏زند و در هر بار پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله همان جواب را مى‏داد. در دفعه چهارم كه رقيه پيام فرستاد، پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله على عليه‏السلام را خوانده فرمود: شمشيرت را بردار و در دست بگير و به خانه دختر پسر عمت برو و رقيه را بردار و بياور و اگر كسى مانع شد، با شمشير او را بكوب. سپس پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله هم همانند شخص متحير و ناراحت از منزل خود به منزل عثمان رفت. على عليه‏السلام رقيه را بيرون آورد و وقتى نگاه رقيه به پدر خويش افتاد صدا به گريه بلند كرد و پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله هم گريان شد و سپس رقيه را به منزل خويش برد و چون پوشش از پشت رقيه برگرفت و زخم هايش را ديد سه مرتبه فرمود: چه مى‏خواست؟ ترا كشته است، خدا او را بكشد. اين جريان روز يك شنبه بود. عثمان پس از آن با كنيز رقيه به سر برد و او را در آغوش مى‏گرفت. رقيه دوشنبه و سه شنبه هم زنده بود. چهارشنبه به شهادت رسيد. وقتى خواستند جنازه رقيه را بيرون ببرند. به دستور پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فاطمه زهرا عليهاالسلام همراه زنان مؤمنين همراه جنازه بيرون آمدند و عثمان هم براى تشييع جنازه حاضر شد، وقتى پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله او را ديد فرمود:«كسى كه شب گذشته باهمسرش يا كنيزانش نزديك شده دنبال جنازه نيايد» اين مطلب را سه مرتبه فرمود ولى عثمان برنگشت. پيامبر فرمود: بر مى‏گردد يا او را نام ببرم. آن گاه بود كه عثمان در حالى كه دست به شكم خود گذاشته و بر غلامش تكيه كرده بود گفت: يا رسول الله، من ناراحتى معده دارم اگر اجازه دهيد بر گردم. فرمود: برگرد. و فاطمه زهرا عليهاالسلام و زن‏هاى مهاجر وانصار به همراه ديگران بر جنازه نماز خواندند.⁽⁹⁾ اين سرگذشت رقيه.

___________________________________

1- مائده /55.

2. مائده / 67.

3. مائده / 2.

4. آل عمران / 61.

5. بقره / 124.

6- اين حديث را بزرگانى نقل كرده‏اند و طبق اين حديث مى‏توان اين شهادت را در اذان و اقامه و هر جاى ديگرى جاى داد.به رساله توضيح المسائل اينجانب و نيز به كتاب المعلقات على العروة الوثقى ج2 ص196 رجوع فرماييد.

7. به كتاب ارزشمند «صاحب الغار ابوبكر أم رجل آخر» تاليف نجاح عطا الطائى رجوع فرماييد كه معلوم شود اين مطلب كه ابوبكر همراه پيامبر بوده از اساس دروغ است!

8- مائده/ 55.

9- بحارالانوار، 22/162 و نيز كافى 1/70 والصدف المشحون، 2/165.

10- آل عمران، / 178.