مسئله 1673 - اگر روزه‏ دار به گفتن، يا به نوشتن، يا به اشاره و مانند اينها به خدا و پيغمبر صلي الله عليه وآله و ائمه معصومين "عليهم السّلام" عمدا نسبت دروغ بدهد اگر چه فورا بگويد دروغ گفتم يا توبه كند روزه او باطل است و بنابر احتياط واجب ساير پيغمبران و جانشينان معصوم آنان و نيز حضرت زهرا "سلام اللّه عليها" هم در اين حكم فرقي ندارند.

مسئله 1674 - اگر بخواهد روايتي را كه نمي‏ داند راست است يا دروغ، نقل كند بايد از كسي كه آن روايت را گفته، يا از كتابي كه آن روايت در آن نوشته شده نقل نمايد، يا فقط بطور اجمال بگويد: روايتي به اين مضمون وارد شده. و نبايد از خودش به طور جزم خبر دهد و مثلا بگويد كه "پيامبر(ص) فرموده است" ولي اگر بطور جزم هم روايت را بگويد باطل شدن روزه‏ اش محلّ اشكال است مگر اينكه بعدا معلوم شود كه آن روايت دروغ بوده است چنانكه اگر معلوم شود خبر راست بوده روزه‏ اش باطل نيست.

مسئله 1675 - اگر چيزي را به اعتقاد اينكه راست است از قول خدا يا پيغمبر نقل كند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه‏اش باطل نمي‏ شود.

مسئله 1676 - اگر بداند دروغ بستن به خدا و پيغمبر، روزه را باطل مي‏كند و چيزي را كه مي‏داند دروغ است به آنان نسبت دهد و بعدا بفهمد آنچه را كه گفته راست بوده، روزه ‏اش صحيح است.

مسئله 1677 - اگر دروغي را كه ديگري ساخته عمدا به خدا و پيغمبر و ائمه معصومين "عليهم السّلام" نسبت دهد روزه‏ا ش باطل مي‏ شود، ولي اگر از قول كسي كه آن دروغ را ساخته نقل كند اشكال ندارد.

مسئله 1678 - اگر مثلا از روزه‏ دار بپرسند كه آيا پيغمبر "صلّي الله عليه و آله و سلّم" چنين مطلبي فرموده‏ اند و او جايي كه در جواب بايد بگويد: نه، عمدا بگويد: بلي، يا جايي كه بايد بگويد: بلي عمدا بگويد: نه، روزه ‏اش باطل مي‏ شود.

مسئله 1679 - اگر از قول خدا يا پيغمبر يا ائمه معصومين "عليهم السّلام" حرف راستي را بگويد بعد بگويد دروغ گفتم يا در شب دروغي را به آنان نسبت دهد و فرداي آن كه روزه مي‏باشد بگويد آنچه ديشب گفتم راست است، روزه‏ اش باطل مي‏ شود.

مسئله 1680 - نسبت دروغ به خدا و پيغمبر و امامان از روي شوخي، هر چند بي ادبي است و اگر اهانت حساب شود حرام است ولي روزه را باطل نمي‏ كند.