مسئله 1724 - هرگاه روزه دار، عمدا قي كند - اگر چه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد - روزه ‏اش باطل مي‏ شود. ولي اگر سهوا يا بي‏ اختيار قي كند اشكال ندارد.

مسئله 1725 - اگر در شب چيزي بخورد كه مي‏ داند به واسطه خوردن آن، در روز بي‏ اختيار قي مي ‏كند، احتياط واجب آن است كه روزه آن روز را قضا نمايد.

مسئله 1726 - اگر روزه‏ دار بتواند از قي كردن خودداري كند چنانچه براي او ضرر و مشقّت نداشته باشد، بايد خودداري نمايد.

مسئله 1727 - اگر در ماه رمضان يا نذر معيّن، مگس و مانند آن بي اختيار در گلوي روزه‏ دار برود چنانچه بدون حرج بيرون انداختن آن ممكن باشد بايد آن را بيرون آورد و روزه او باطل نمي‏ شود، و اگر بداند كه به واسطه بيرون آوردن آن قي مي‏ كند چون خوردن آن حرام است باز هم اگر حرجي نيست بايد بيرون بياورد و بنابراحتياط واجب روزه را تمام و بعدا هم قضا كند ولي اگر به حدّي پائين رفته كه خورده شده حساب شود از نظر روزه لازم نيست بيرون آورد و روزه او صحيح است. چنانكه اگر ديگر امكان بيرون انداختن آن نباشد روزه او صحيح است.

مسئله 1728 - اگر سهوا چيزي را فرو ببرد ولي بحدي نرسيده باشد كه عرفا آنرا خورده شده حساب كنند و يادش بيايد كه روزه است و بيرون آوردن آن بوسيله سرفه و مانند آن ممكن باشد بايد آن را بيرون آورد و روزه او صحيح است.

مسئله 1729 - اگر يقين داشته باشد كه به واسطه آروغ زدن، چيزي از گلو بيرون مي‏ آيد كه قي كردن حساب شود بنابراحتياط واجب نبايد عمدا و بدون ضرورت آروغ بزند. ولي اگر يقين نداشته باشد اشكال ندارد.

مسئله 1730 - اگر آروغ بزند و بدون اختيار چيزي در گلو يا دهانش بيايد، بايد آن را بيرون بريزد، و اگر بي‏ اختيار فرو رود روزه ‏اش صحيح است.

مسئله 1731 - اگر انسان عمدا و از روي اختيار كاري كه روزه را باطل مي‏كند انجام دهد روزه او باطل مي‏ شود و چنانچه از روي عمد نباشد اشكال ندارد.
ولي جنب اگر بخوابد و به تفصيلي كه در مسئله 1709 گفته شد تا اذان صبح غسل نكند روزه او باطل است.

مسئله 1732 - اگر روزه‏ دار، سهوا يكي از كارهايي كه روزه را باطل مي‏ كند انجام دهد و به خيال اينكه روزه ‏اش باطل شده، عمدا دو باره يكي از آنها را بجا آورد، روزه او باطل مي‏ شود.

مسئله 1733 - اگر چيزي به زور در گلوي روزه‏ دار بريزند، يا سر او را به زور در آب فرو برند روزه او باطل نمي‏ شود. ولي اگر مجبورش كنند كه روزه خود را باطل كند، مثلا به او بگويند اگر غذا نخوري ضرر مالي يا جاني به تو مي‏ زنيم و خودش براي جلوگيري از ضرر، چيزي بخورد روزه او باطل مي‏ شود.

مسئله 1734 - روزه ‏دار نبايد جايي برود كه مي‏ داند يا اطمينان دارد چيزي در گلويش مي‏ريزند يا مجبورش مي ‏كنند كه خودش روزه خود را باطل كند. اما اگر قصد رفتن كند و نرود، يا بعد از رفتن، چيزي بخوردش ندهند روزه او صحيح است. مگر اينكه هنگام قصد رفتن توجه داشته باشد كه قصد رفتن به منزله قصد ابطال روزه است چون مي ‏داند كه وقتي برود روزه ‏اش را باطل مي‏ كنند و چنانچه از روي ناچاري كاري كه روزه را باطل مي‏ كند در آنجا انجام دهد روزه او باطل مي‏ شود، ولي اگر چيزي در گلويش بريزند باطل شدن روزه او محلّ اشكال است. مگر اينكه هنگام رفتن بداند كه چيزي بخوردش مي‏ دهند و اين موجب بطلان روزه‏ اش مي‏ شود.